معرفی و کاربرد انواع کابل شبکه

آگاهی از انواع کابل‌های شبکه و درک نحوه تعامل آن‌ها با سایر اجزای شبکه به شما کمک می‌کند تا یک شبکه پایدار و حرفه‌ای راه‌اندازی کنید. اجرای دقیق و اصولی در ابتدای کار می‌تواند باعث کاهش مشکلات احتمالی و صرفه‌جویی در زمان عیب‌یابی سیستم شود.

اگر اطلاعات کمی درباره کابل‌های شبکه دارید، مطالعه این مقاله می‌تواند دانش به‌روز و مفیدی در اختیارتان قرار دهد. کابل‌ها، چه در شبکه‌های محلی (LAN) و چه در شبکه‌های گسترده (WAN)، نقش اساسی دارند. هرچند در کابل‌کشی شبکه‌های محلی تصمیم‌گیری به عهده شماست، اما زیرساخت کابل‌کشی شبکه‌های WAN معمولاً از سوی اپراتورها انجام می‌شود.

کابل‌های مورد استفاده در شبکه‌های محلی شامل انواعی مانند کابل زوج به هم تابیده (Twisted Pair)، کابل بدون شیلد تابیده (UTP)، کابل کواکسیال (Coaxial)، و کابل چند جفتی (Multi Pair) هستند. همچنین، رسانه‌ای دیگر به نام اتصال بی‌سیم یا وایرلس نیز وجود دارد.

کابل‌های شبکه بسته به ساختار و موارد استفاده به انواع گوناگونی تقسیم می‌شوند. از جمله مهم‌ترین دسته‌بندی‌ها، کابل‌های زوج به هم تابیده (Twisted Pair) هستند که خود به دو نوع UTP (بدون محافظ) و STP (محافظ‌دار) تقسیم می‌شوند.

علاوه بر این، کابل‌های کواکسیال و فیبر نوری نیز جایگاه ویژه‌ای دارند. کابل‌های زوج به هم تابیده بر اساس استانداردهای Cat (مانند Cat5e، Cat6، Cat6a و دیگر انواع) گروه‌بندی می‌شوند؛ هر کدام از این استانداردها، پهنای باند و سرعت انتقال خاصی را ارائه می‌دهند. انواع اصلی کابل‌های شبکه:

• کابل زوج به هم تابیده (Twisted Pair): این کابل‌ها از جفت سیم‌های مسی تشکیل شده‌اند که به طور خاص به هم تابیده شده‌اند تا اثرات تداخل الکترومغناطیسی کاهش یابد.
• UTP (Unshielded Twisted Pair): این نوع رایج‌ترین کابل شبکه است که از جفت سیم‌های بدون شیلد تشکیل شده است. از مزایای آن می‌توان به قیمت ارزان‌تر و انعطاف‌پذیری بیشتر اشاره کرد. با این حال، در برابر نویز و تداخل الکترومغناطیسی آسیب‌پذیرتر از سایر انواع است.
•  STP (Shielded Twisted Pair): در این نوع کابل، یک لایه محافظ به دور جفت سیم‌ها قرار داده شده است که میزان نویز و تداخل الکترومغناطیسی را به حداقل می‌رساند. این کابل برای محیط‌هایی با سطح بالای نویز گزینه‌ای مناسب‌تر محسوب می‌شود.

برای انتقال داده‌ها در شبکه، نیاز است که دستگاه‌هایی مانند کامپیوترها، روترها، سوئیچ‌ها، سرورها و تجهیزات ذخیره‌سازی (استوریج‌ها) به یکدیگر متصل شوند. این اتصال معمولاً از طریق کابل‌های شبکه صورت می‌گیرد که جنس آن‌ها ممکن است از مس یا شیشه (فیبر نوری) باشد.

کابل اینترنت و شبکه مجموعه‌ای از سیم‌هایی است که اطلاعات را منتقل می‌کنند و امکان جریان داده‌ها بین دستگاه‌ها را فراهم می‌سازند. کابل‌های شبکه انواع مختلفی دارند و برای ایجاد یک شبکه استاندارد بهتر است بر اساس ساختار، توپولوژی و معماری شبکه، نوع مناسب کابل را انتخاب کنید.

این کار باعث می‌شود که در مراحل نگهداری شبکه، زمان کمتری برای عیب‌یابی صرف کنید. کابل‌کشی مربوط به شبکه‌های محلی LAN بر عهده شماست، در حالی که طراحی و کابل‌کشی شبکه‌های گسترده WAN معمولاً توسط اپراتورها انجام می‌شود.

کابل شبکه یکی از تجهیزات سخت‌افزاری مهم است که در انواع مختلف، مانند کابل‌های مسی، تولید می‌شود. وظیفه اصلی آن فراهم کردن امکان تبادل و انتقال اطلاعات میان دستگاه‌هایی مانند کامپیوترها، سوئیچ‌ها، روترها و شبکه‌های ذخیره‌سازی SAN است.

این کابل با اتصال به دو دستگاه، قادر است داده‌ها و اطلاعات را به‌صورت سیگنال‌های الکتریکی یا نوری بین آن‌ها منتقل کند.

کابل شبکه مسی، نوعی کابل کاربردی در انتقال داده‌ها در شبکه‌های کامپیوتری و سیستم‌های ارتباطی محسوب می‌شود. این کابل‌ها از سیم‌های مسی ساخته شده‌اند و اطلاعات را به شکل سیگنال‌های الکتریکی جا‌به‌جا می‌کنند. مسی با استفاده از جریان الکتریکی و ولتاژ وظیفه انتقال سیگنال‌ها را بر عهده دارند.

• کابل‌های زوج به هم تابیده (Twisted Pair) این نوع کابل‌ها متشکل از دو یا چند جفت سیم مسی هستند که به منظور کاهش نویز و تداخل‌های الکترومغناطیسی با یکدیگر تابیده شده‌اند.
• کابل کواکسیال (Coaxial) کابل کواکسیال دارای یک سیم مسی مرکزی است که با لایه‌ای عایق پوشانده شده و سپس توسط یک لایه محافظ، معمولاً از مس بافته‌شده، و در نهایت یک روکش بیرونی احاطه می‌شود.

کاربردهای کابل شبکه مسی عبارتند از: اتصال کامپیوترها در شبکه‌های محلی (LAN)، ارتباط بین کامپیوترها و تجهیزات شبکه مثل روترها و سوئیچ‌ها، دسترسی به اینترنت، انتقال داده، صوت و تصویر و استفاده در شبکه‌های بی‌سیم (WLAN).

مزایای کابل شبکه مسی شامل موارد زیر است: هزینه اقتصادی‌تر نسبت به کابل‌های فیبر نوری، نصب و راه‌اندازی ساده و مناسب بودن برای فاصله‌های کوتاه. در عین حال، این نوع کابل دارای معایبی نیز هست: سرعت انتقال داده پایین‌تر نسبت به فیبر نوری، حساسیت بیشتر به نویز و تداخل‌های الکترومغناطیسی و افت سیگنال قابل توجه در مسافت‌های بلند.

کابل شبکه CAT، کوتاه‌شده‌ی Category، استانداردی رایج برای کابل‌های اترنت است که در شبکه‌های محلی (LAN) به کار می‌رود. این کابل‌ها در دسته‌بندی‌های مختلفی شامل CAT5، CAT5e، CAT6، CAT6a، CAT7 و CAT7a عرضه می‌شوند که هر یک ویژگی‌ها و سرعت‌های انتقال داده متفاوتی دارند.

مروری بر انواع کابل‌های شبکه CAT و خصوصیات آن‌ها: CAT5: این نوع کابل برای شبکه‌های قدیمی‌تر و سرعت‌های پایین مناسب بوده و حداکثر سرعت انتقال داده آن 100 مگابیت بر ثانیه است.  CAT5e : نسخه ارتقایافته‌ی CAT5 است که توانایی انتقال داده با سرعت 1000 مگابیت بر ثانیه (1 گیگابیت بر ثانیه) را دارد.

در کابل‌های شبکه، هر رنگ سیم نقش ویژه‌ای ایفا می‌کند و ترتیب‌بندی آنها بر اساس استانداردهای T568A یا T568B به ایجاد اتصال مناسب و جلوگیری از تداخل سیگنال‌ها کمک می‌کند. این رنگ‌ها معمولاً شامل آبی، نارنجی، سبز و قهوه‌ای، همراه با نسخه‌های ترکیبی سفیدشان هستند.

وظایف رنگ‌ها در کابل شبکه به شرح زیر است: سفید, نارنجی و نارنجی برای ارسال داده، سفید, سبز و سبز برای دریافت داده، آبی و سفید ,آبی برای انتقال صدا یا سایر سیگنال‌ها در بعضی کاربردها، قهوه‌ای و سفید,قهوه‌ای برای انتقال سیگنال‌های کمکی یا ارتباطات اضافی.